Immediate dental implant placement in the aesthetic zone

Door in één keer een implantaat te plaatsen minder tandoperaties nodig

Het gebeurt al langer in de tandartspraktijk, maar wetenschappelijk onderzoek van tandarts-implantoloog Kirsten Slagter bevestigt nu dat er geen bezwaren zijn om na het trekken van een tand voorin de mond direct een implantaat plus kroon te plaatsen. Door die procedure tijdens dezelfde behandeling uit te voeren, zijn er minder operaties nodig – 1 of 2 in plaats van 2 of 3. Dit is afhankelijk van de kwaliteit van het kaakbot na het trekken van de tand. De klinische uitkomsten na één jaar zijn goed. Vervolgonderzoek moet bevestigen of de uitkomsten op lange termijn net zo veelbelovend zijn.

Patiënten zijn volgens Slagter veeleisender geworden en zien graag direct resultaat. Wanneer er een tand getrokken moet worden in wat tandartsen de ‘esthetische zone’ noemen, de zone voorin de mond die je ziet met lachen en spreken, dan geven patiënten er de voorkeur aan om direct een ‘nieuwe tand’ te laten plaatsen. Daarvoor wordt er een implantaat geplaatst in het kaakbot met daaraan bevestigd een tijdelijke kroon. Slagter onderzocht wat de klinische uitkomsten zijn van het direct plaatsen van zo’n implantaat plus een vaste kroon in de bovenkaak, vergeleken met de gangbare oplossing: het plaatsen van een implantaat en een zogenoemde ‘partiële plaatprothese’, een los plaatje in de mond. Na een genezingsperiode van drie maanden wordt dat losse plaatje vervangen door een tijdelijke vaste kroon, en na nog eens drie maanden door een definitieve porseleinen kroon.

De promovenda concludeert op basis van onderzoek onder 80 patiënten dat een direct geplaatst implantaat prima functioneert, net zo goed als de gangbare oplossing. Er traden geen klinische veranderingen op, het overlevingspercentage van de implantaten was hoog, en de conditie van de harde en zachte weefsels rondom het implantaat goed. Het esthetische resultaat was goed en ook patiënten zelf waren tevreden. Tot slot ontwikkelde Slagter een methode om met een speciale röntgenafbeeldingsmethode (cone beam computed tomography) de botdikte te meten op de plaats waar het implantaat zat. Zo kan in plaats van 2D ook 3D worden gemeten. Deze ontwikkelde methode blijkt een betrouwbare en bruikbare meting te geven.

Kirsten Slagter (1983) studeerde tandheelkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij verrichtte haar promotieonderzoek aan de afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtchirurgie bij het W.J. Kolffinstituut van het Universitair Medisch Centrum Groningen, dat het onderzoek ook betaalde. Slagter werkt als tandarts-implantoloog in verschillende tandartspraktijken.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/597a3274-3f3f-439c-93cb-d0985aaebd8a