Experimental focal cerebral ischemia

Betere nabootsing klinische situatie herseninfarct

Biologische processen na een herseninfarct zijn moeilijk na te bootsen in proefdieronderzoek. Dat vormt het grootste struikelblok in de ontwikkeling van nieuwe behandelingen voor mensen die kampen met hersenletsel als gevolg van een beroerte. Nagesh Shanbhag ontwikkelde een nieuw proefdiermodel om de weefselschade door afsluiting van het middelste cerebrale bloedvat beter te kunnen bestuderen en meten. Ook onderzocht hij nieuwe behandelingsmogelijkheden.

Wereldwijd is een beroerte de tweede meest voorkomende doodsoorzaak, en het is de belangrijkste oorzaak van lichamelijke en/of geestelijke beperkingen van volwassenen. In de meeste gevallen (80%) ontstaat een beroerte door een bloedprop die de slagaders naar of in de hersenen afsluit. Als een gevolg van deze afsluiting raken de hersencellen door onvoldoende doorbloeding beschadigd. Slechts in 15% van de gevallen kan het bloedstolsel met medicijnen of chirurgisch verwijderd worden. In alle andere gevallen moeten geneesmiddelen voorkomen dat hersencellen afsterven. Deze medicijnen werken vaak goed in proefdieronderzoek, maar niet in de kliniek.

Voor het bestuderen van de gevolgen van een herseninfarct en het ontwikkelen van behandelingen worden herseninfarcten nagebootst in proefdieren, vooral ratten en muizen. Shanbhag maakte technische aanpassingen aan een bestaand ratmodel waardoor niet alleen de overleving beter werd, maar ook de progressieve vorm van een herseninfarct beter kan worden nagebootst. Vervolgens testte hij twee nieuwe geneesmiddelen om de grootte van een herseninfarct te beperken: pigment epitheel afgeleide groeifactor (PEDF) en een chromanol verbinding (SUL121). Beide geneesmiddelen werkten goed in dit onderzoek. SUL121 bleek de lichaamseigen waterstofsulfide synthetiserende enzymen op peil te houden en vaatverwijding in de aorta te verbeteren. Samenvattend kan dit onderzoek helpen om hersenschade als gevolg van een herseninfarct beter te bestuderen en begrijpen, en mogelijk ook om de grootte van hersenschade na een beroerte te verminderen.

Nagesh Shanbhag (1983) studeerde Human Medicine aan de universiteit van Goa, India en Experimental and Clinical Neurosciences aan de universiteit van Regensburg, Duitsland. Hij verrichtte zijn promotieonderzoek aan de universiteit van Heidelberg/Mannheim en bij onderzoeksinstituut GUIDE van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het onderzoek werd gefinancierd door International Research Training Group-GRK 880: Vascular Medicine.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/32af0dcf-c11b-4174-a106-f34312d44131