Growing up without biological father in the home

Opgroeien zonder biologische vader in verschillende culturen

Opgroeien zonder biologische vader in huis lijkt nadelig te zijn voor de ontwikkeling van westerse kinderen en jongeren. Marielle Osinga onderzocht of vaderafwezigheid ook nadelige gevolgen heeft in landen waar deze gezinsstructuur vaak voorkomt, zoals Curaçao. Het blijkt dat opgroeien zonder vader geen universeel risico inhoudt voor het nageslacht.

Om beter te begrijpen wat het betekent om zonder biologische vader in huis op te groeien in verschillende culturen, interviewde Mariëlle Osinga voor dit proefschrift allereerst 50 Curaçaose, Curaçaos-Nederlandse en Nederlandse jongvolwassenen over hun afwezige vader. Vervolgens onderzocht zij via een online-vragenlijst onder 2.222 schoolgaande jongvolwassenen op Curaçao en in Nederland of vaderafwezigheid samenhangt met hun schoolbetrokkenheid en percepties van hun vader-kindrelaties. Ten laatste keek zij met behulp van TRAILS (NEXT) data over 137 jonge ouders en hun kinderen uit Noord-Nederland wat deze gezinsstructuur betekent voor de eigen ervaringen met het ouderschap.

Uit de interviews bleek dat percepties en ervaringen met vaderafwezigheid grotendeels cross-cultureel verschillen, afhankelijk van de normativiteit van deze gezinsstructuur. Het opgroeien zonder biologische vader in huis hing niet samen met de schoolbetrokkenheid en percepties van vader-kind relatiekwaliteit en vaders opvoedgedrag onder Curaçaose en Nederlandse jongvolwassenen en hield ook niet verband met het vertrouwen in je eigen kunnen als ouder onder Nederlandse jongvolwassenen.

In tegenstelling tot de heersende verwachtingen op basis van eerder onderzoek, bleek dus dat het opgroeien zonder biologische vader in huis geen universeel risico inhoudt voor het nageslacht. In plaats daarvan spelen factoren zoals SES, de hoeveelheid contact tussen vaders en kinderen, de samenstelling van het huishouden en de relatie tussen de biologische ouders waarschijnlijk een belangrijkere rol. Osinga hoopt dat de bevindingen van haar proefschrift professionals, waaronder leraren, orthopedagogen en maatschappelijk werkers, aanmoedigen om vaderafwezigheid niet universeel te problematiseren.

Proefschrift: https://hdl.handle.net/11370/e61679b9-26de-4e06-a9fc-4523e00f16ca