Skip to ContentSkip to Navigation
Over ons Actueel Evenementen Promoties

Circulating microRNAs in heart failure

Promotie:Mw. E.L. (Eline) Vegter
Wanneer:18 oktober 2017
Aanvang:14:30
Promotor:prof. dr. A.A. (Adriaan) Voors
Copromotor:prof. dr. P. (Peter) van der Meer
Waar:Academiegebouw RUG
Faculteit:Medische Wetenschappen / UMCG
Circulating microRNAs in heart failure

Rol en functie microRNAs in de circulatie bij hartfalen onderzocht

Hartfalen is een ernstige aandoening waarbij de pompfunctie van het hart tekort schiet en kent helaas een slechte prognose. De ontwikkeling van nieuwe medicamenten is daarom zeer gewenst en meer informatie over onderliggende epigenetische processen zou kunnen leiden tot nieuwe aangrijpingspunten voor therapie.

MicroRNAs (miRNAs) zijn kleine stukjes RNA welke niet coderen voor eiwitten maar in staat zijn de genexpressie te beïnvloeden. In verschillende aandoeningen, waaronder hartfalen, blijken miRNAs een grote rol te spelen. MiRNAs oefenen hun functie intracellulair uit, maar zijn ook aanwezig in circulerend bloed en andere lichaamsvloeistoffen, waardoor ze mogelijk als potentiele biomarkers zouden kunnen fungeren. Echter, hun rol en functie in de circulatie van hartfalenpatiënten is nog niet bekend.

In dit proefschrift hebben we een profiel van consistent verlaagde miRNA waarden geïdentificeerd in de circulatie van patiënten met acuut hartfalen. Een daling tijdens de eerste dagen van opname was geassocieerd met een verhoogde kans op sterfte. Tevens laten we zien dat deze miRNAs geassocieerd zijn aan andere, aan hartfalen gerelateerde biomarkers en onderliggende cardiovasculaire mechanismen. Hierbij bleek dat deze relaties afhankelijk zijn van de ziektestatus van de patiënt en het tijdspunt van meten. Ook vonden we associaties tussen lage miRNA waarden en de aanwezigheid van atherosclerose en gerelateerde ziekteprocessen zoals inflammatie, angiogenese en endotheel dysfunctie, en laten we zien dat deze miRNA waarden gerelateerd zijn aan de volume status van hartfalen patiënten. Daarnaast constateren we dat de eerder gevonden resultaten in hartfalen patiënten niet rechtstreeks te vertalen zijn naar diermodellen met hartfalen.