On the origin of species assemblages - of Bornean microsnails

Complexe gemeenschappen microslakjes gooien ‘niche-theorie’ overhoop

In de natuur leven verschillende diersoorten samen in gemeenschappen. Vaak zijn dit soorten die nauw verwant zijn en vanuit ecologisch oogpunt veel op elkaar lijken. Daardoor hebben zij veelal gelijke behoeften, en zijn dan vaak elkaars concurrent, bijvoorbeeld wanneer het aankomt op het vergaren van voedsel. Hoe kan het dan dat zulke gemeenschappen toch bestaan, zonder dat één soort alle gelijkende soorten verjaagd?

Om hier een antwoord op te vinden, heeft Kasper Hendriks vele complexe gemeenschappen van tientallen soorten kleine landslakken (‘microslakken’) onderzocht in de tropische laaglanden van Maleisisch Borneo. Hendriks: “ Ik vond dat de gemeenschappen erg gesloten zijn, met weinig uitwisseling van individuen tussen de lokale gemeenschappen, waardoor de verschillende soorten dus echt op elkaar aangewezen zijn. Uit een genetische analyse van het plantendieet en de darmflora van de slakken bleek dat er weinig verband is tussen de diversiteit van het dieet en de gemeenschap. Echter, een diverser dieet hangt wel samen met een diversere darmflora. Tevens vond ik dat, ondanks dat de meeste slakken een zeer divers plantendieet hebben, er verrassend weinig segregatie in het dieet van de soorten is. Dit duidt erop dat de concurrentie tussen de soorten niet heel sterk is. Verschillende theoretische modellen ondersteunden het beeld dat deze slakkengemeenschappen inderdaad niet zijn ontstaan doordat de verschillende soorten elkaar ontwijken door een verschillend dieet te kiezen, maar dat de invloed van toevalligheden waarschijnlijk groter is. Dus, om de samenstelling van complexe gemeenschappen te begrijpen, is het belangrijk eerst na te gaan wat te invloed van stochasticiteit is.”

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/13a493e5-d531-479a-8cec-58f0e034929b