Per Petterson: Twee wegen

Per Pettersons Jeg nekter (Twee wegen in de Nederlandse vertaling van Marin Mars) thematiseert net als Pettersons eerdere romans Kielzog, Heimwee naar Siberië en Paarden stelen de onmogelijkheid aan het verleden te ontsnappen. Kom bij Petterson echter niet om een Proustiaanse ‘récherche’, die Pettersons collega en landgenoot Knausgård juist wel lijkt te omarmen. Het verleden is iets wat veel van Pettersons helden, onder wie Jim uit Twee wegen, trachten te verdringen, maar wat zich uiteindelijk toch opdringt. Het verleden dringt het heden binnen en verstoort het leven danig. Niet zelden voelen Pettersons antihelden zich gedesoriënteerd en vervreemd van hun omgeving en zichzelf – de vergelijking met René Magritte’s La réproduction interdite in Paarden stelen is in zekere zin illustratief voor de meesten van hen. De manier waarop het zelfbeeld wordt geconstrueerd en gereconstrueerd zal tijdens de lezing over Twee wegen aan de hand van de verteltechniek en het gebruik van tijd en ruimte worden geanalyseerd. Twee wegen staat centraal, maar zal nadrukkelijk tegen de achtergrond van Pettersons gehele oeuvre worden belicht.