START-ing risk assessment and shared care planning in out-patient forensic psychiatry

Gebruik risicotaxatie-instrumenten in forensische psychiatrie kan strafbaar gedrag waarschijnlijk niet voorkomen

Cliënten die in een ambulante setting forensisch psychiatrische behandeling ontvangen, vallen minder vaak terug in strafbaar gedrag, voelen zich beter en functioneren beter. Dat concludeert Nadine Troquete in haar promotieonderzoek. Ze benadrukt dat er geen bewijs gevonden kan worden dat de verbeteringen toe te schrijven zijn aan de interventie, een combinatie van risicotaxatie en shared decision making in de klinische praktijk. Daarom pleit ze voor meer onderzoek naar de effectiviteit van risicotaxatie-instrumenten in de zorg en manieren waarop cliënten meer betrokken kunnen worden bij hun behandeling.

Om gewelddadig gedrag van psychiatrische cliënten te voorkomen, gebruiken behandelaars in de forensische psychiatrie risicotaxatie-instrumenten. Die moeten duidelijk maken welke cliënten het hoogste risico lopen en dus het meeste baat hebben bij behandeling en/of supervisie. Verrassend genoeg is er weinig onderzoek gedaan naar of deze instrumenten geschikt zijn en goed werken in de praktijk. Troquete onderzocht of de effectiviteit van de behandeling toenam door risicotaxatie te combineren met Shared Decision Making (SDM) – het betrekken van de cliënt bij zijn of haar psychiatrische behandeling. Zij voerde haar Risk Assessment and Care Evaluation (RACE) studie uit bij drie psychiatrische afdelingen van achtereenvolgens Lentis, GGZ Friesland en GGZ Drenthe.

Troquete concludeert dat het gebruik van risicotaxatie-instrumenten, gecombineerd met shared decision making, niet leidt tot minder strafbaar gedrag van cliënten of beter functioneren. De verbetering van cliënten op deze punten is volledig toe te schrijven aan de reguliere behandeling. Daarom loont het volgens haar om meer onderzoek op te zetten naar de voordelen van risicotaxatie-instrumenten en de manier waarop zij kunnen bijdragen aan een effectievere behandeling en het betrekken van cliënten bij hun behandeling.

Nadine Troquete (1980) studeerde Neuro- en Ontwikkelingspsychologie aan de Universiteit Maastricht. Zij verrichtte haar promotieonderzoek bij het Rob Gielonderzoekscentrum en het onderzoeksinstituut SHARE van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Het onderzoek werd onder andere gefinancierd door ZonMW.