Orthopedagogiek & sport (2)

Relatie tussen sport en orthopedagogiek (2)

Het kwam in de late jaren zeventig en de jaren tachtig van de vorige eeuw met regelmatig voor dat door een aantal medewerkers gezamenlijk naar de wedstrijden van FC Groningen werd gegaan en soms ook door studenten. Twee vaste klanten waren in ieder geval Tjalling Zandberg en de schrijver van deze rubriek, die beiden op een bepaald moment ook de zonen meenamen en altijd stonden ze aan de Zaagemulderswegzijde van het Oosterparkstadion.

We hebben er wat afgelachen in de loop der jaren. We stonden dan ook altijd op hetzelfde plekje waar ook andere supporters, van allerlei soorten, hun vaste stekje hadden. Niet altijd ging het goed met de trots van het noorden hoewel in Europese competities toch ook goed werd gescoord. Denk maar eens aan het gegeven dat tot twee keer toe het grote Atletico Madrid er door FC Groningen werd uitgeknikkerd. Een van de vaste bezoekers was een ontevreden persoon die meerdere malen zijn seizoenkaart theatraal verscheurde en na afloop van de wedstrijd achter bleef om alle snippers weer op te rapen en het als een puzzel weer tot een geheel te brengen.

Maar ook in Optiek, eind jaren zeventig ingevoerd als huisorgaan voor studenten en medewerkers van Orthopedagogiek, was er op een bepaald moment een artikel gepubliceerd aangaande de relatie tussen voetbal en Orthopedagogiek. In een thuiswedstrijd van FC Groningen werd op een bepaald moment de Rotterdammer Peter Houtman, die voor de FC een paar jarenlang een goed scorende spits was, uit het veld gestuurd en de rapen waren vervolgens helemaal gaar.

De columnschrijver ‘Greensleeves’ vond het terecht nodig de enorme problemen, die naar het wegsturen van Houtman ontstonden, te analyseren. De wedstrijd werd op 20 september 1981 gespeeld en de supporters van FC Groningen, dat won met 3-2, zagen Peter Houtman na 55 minuten de kleedkamer in verdwijnen. Ik heb nog even teruggekeken naar de opstellingen en zag dat verdeeld over de 22 spelers er slechts een buitenlander actief was en wel Steve Goble bij de FC Groningen. Kom daar anno 2018 maar eens mee. Greensleeves had geconstateerd dat na de rode kaart van Peter Houtman het heel snel onrustig werd in het Oosterpark, hetgeen hem op de daarop volgende maandag werd bevestigd door de geschreven pers. Internet was er nog lang niet en dus diende even te worden gewacht op bevestiging.

Het was allemaal reden genoeg voor Greensleeves een aantal Methoden en Technieken de revue te laten passeren want hoe kon hij zich als orthopedagoog in een dergelijke problematische situatie nuttig maken. Was er misschien een mogelijkheid tot crisisinterventie, confrontatiemethodiek, counseling, relatietherapie of toch maar gewoon groei praatgroepjes? Zijn orthopedagogenhart kromp ineen want hij had geconstateerd dat achter het doel een groot deel van de Groninger moeilijk opvoedbare jongens stond. Inderdaad toen ook al een typische doelgroep.

Laten we eens zien wat Greensleeves er in de bewuste ‘Optiek’ nog meer van maakte. ‘De scheidsrechter gaf er blijk van zonder pedagogisch-didactische aantekening te fluiten. Hij staakte de wedstrijd, waarop ‘onze’ jongeren over de hekken klommen, ten einde enkele predisposities van hun leefsituatie te concretiseren. Wat in deze Zeer Moeilijk Organiseerbare Keet te doen? ‘

Zoals wel vaker kwam het zo briljante antwoord volgens hem van een leek want hij zag dat de verzorger van FC Groningen met grote snelheid op ‘onze’ doelgroep afliep, zijn beide handen ten hemel hief en vervolgens de horde ZMOK-jongeren tot stilstand kwam. Het ging nog verder want Greensleeves was nog verbaasder dat de verzorger de doelgroep heel snel weer achter de hekken kreeg.

De verzorger, Johnny Visser, werd door Greensleeves gelijk als ware Orthopedagoog omschreven. ‘Het mooie was dat hij zich er vervolgens niet vanaf maakte want hij klom in het hek. Bovenin aangekomen hief hij zijn armen als een dirigent en zette een spontaan FC Groningen olé in. De ware muziektherapie en ze zongen vervolgens hun team naar een prachtige overwinning.

Wat Greensleeves zich vervolgens afvroeg na de wedstrijd of deze man niet als ad-interim bestuurder kon worden van het Instituut voor Orthopedagogiek, dat ook in roerige tijden bleek te zijn.