Skip to ContentSkip to Navigation
Over ons Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen PedOn 50 jaar orthopedagogiek Uit de oude doos

Orthopedagogiek & sport

De relatie tussen sport en orthopedagogiek

In eerste instantie gaan mijn gedachten, als het gaat om de relatie tussen sport en orthopedagogiek, naar het bewegen wat Mien Bladergroen vooral voorstond. Maar tevens naar de heren die bewegen in de late jaren zeventig en begin jaren tachtig enorm belangrijk vonden, waardoor eerst binnen de Orthopedagogiek de stroming ‘Bewegingswetenschappen’ ontstond. Even een drietal namen van belang: Koop Reijnders, Chris Visser en Ruud Bosman. Uiteindelijk werd deze stroming een eigen zeer succesvolle vakgroep.

Er werd in die tijd ook wild gevoetbald in samenwerking met de GSB, de Groninger Studenten Bond. Ten tijde van de rumoerige periode werd de schrijver van deze rubriek door de studentenfractie van Orthopedagogiek – praktisch alleen GSB Leden – overgehaald mee te gaan doen aan die partijtjes ‘wild voetbal’ en dat onder het motto ‘bewegen is belangrijk’. Onderlinge potjes werden opgezet die dienden te worden gespeeld op een zelf af te bakenen stuk gras op een van de vele speelterreinen in de stad Groningen, in dit geval in het Groninger Stadspark.

Het ging dus niet om een sportveld maar een enigszins hobbelig terrein waarbij het duidelijk diende te zijn elkaar niet te ruig aan te pakken maar elkaar ook niet te behoeden van de nodige doelpunten. Zover ik me kan herinneren heb ik een wedstrijd 15 minuten meegespeeld waarna ik vier weken lang met een gescheurde enkelband met het been omhoog heb gezeten. Eén kuil werd mij dus teveel.

Maar er is in de loop der decennia nog veel meer gezamenlijk bewogen, vaak in verschillende samenstellingen. Zo herinner ik me de vele fietstochten die in de jaren negentig en het eerste decennium van deze eeuw werden georganiseerd, vaak vanuit of naar een locatie waar een van de deelnemers woonachtig was. Zo werd Coevorden en omgeving, met een korte grensoverstap richting Duitsland, aangedaan. We kwamen op de Veluwezoom, Eelde, Leek en Winsum en grote omgeving. Vaak werd dan gezamenlijk boodschappen gedaan om tot een redelijk – vaak vreemd samengestelde – lunch te komen.

Het kon ook zo maar gebeuren dat je met een groep van rond de 20 personen boodschappen ging doen in het Winkelcentrum De Paddepoel en vervolgens de weg vervolgde. Bij Pannekoek, het gehucht dat na Hoogkerk en Vierverlaten komt, werd een van de deelnemers wakker en vroeg zich af waar Erik Knorth eigenlijk was gebleven. Juist, hij was ons al in de winkel kwijtgeraakt, had ons gezocht en niet gevonden en besloten maar terug te gaan naar het instituut. Even later door een collega opgehaald, is hij is alsnog meegegaan met de tocht die plaatsvond op een zonovergoten dag.

Maar ik herinner me zeker ook de deelname aan de vanuit de ACLO georganiseerde zaalvoetbalcompetities, waaraan een team vanuit de Orthopedagogiek vele jaren meedeed. Vaak lagen we er na 4 poulewedstrijden er de eerste avond al uit. De groep, die bestond uit medewerkers en studenten, speelde onder de naam ‘de gescheurde enkelbanden’. We hadden zelfs speciale shirts. Jammer, niet bewaard. Een keer hebben we de finale bereikt en waren we dus drie avonden actief. We maakten dan ook gebruik van de keeper van de zaalvoetbalvereniging Leekster Eagles, die toevallig ook nog eens bij de selectie van het Nederlandse zaalvoetbalteam zat. Zijn naam: Roelof Dolfijn. Tenslotte waren er ook de diverse volleybalevenementen waarbij gemengde teams vanuit Orthopedagogiek actief waren, getuige bijgaande foto.

Laatst gewijzigd:05 april 2019 11:35