Modeling of MLL-AF9-rearranged pediatric leukemia

Verbeterd muismodel voor onderzoek naar leukemie

Dankzij een verbeterde techniek bij muizen zijn we beter in staat om het belang van omgevingsfactoren in het beenmerg te onderzoeken. Dat is het resultaat van het promotieonderzoek van Marco Carretta. Hij beschrijft in zijn proefschrift hoe hij dit model verbeterde, waardoor het mogelijk is om meer inzicht te krijgen in de mechanismen die betrokken zijn bij leukemie. De resultaten van dit onderzoek kunnen dan ook leiden tot nieuwe therapeutische aangrijpingspunten voor de behandeling van deze vaak levensbedreigende aandoening.

Bij leukemie maakt het beenmerg te veel onrijpe witte bloedcellen. Leukemie wordt veroorzaakt door mutaties in ons DNA, en een belangrijke vraag is hoe die DNA-mutaties nu precies het proces van normale bloedvorming verstoren, zodat daar nieuwe behandelmethoden tegen ontwikkeld kunnen worden. Om normale bloedvorming en het ontstaan van leukemie te kunnen bestuderen wordt vaak gebruik gemaakt van zogenaamde ‘xenograft’ muismodellen. Daarbij worden menselijke bloedcellen onderzocht in muizen. Hoewel dit zeer veel informatie geeft, kennen deze modellen hun beperkingen. Met name de afwezigheid van een humane beenmergomgeving zorgt ervoor dat het nog niet mogelijk is alle aspecten van de bloedcelontwikkeling in de mens ermee na te bootsen.

Carretta verbeterde tijdens zijn onderzoek deze muismodellen door andere menselijke cellen (zogenaamde mesenchymale stromale cellen te laten hechten op 3D dragermateriaal en dit vervolgens subcutaan te implanteren in xenograft muizen. Deze mesenchymale stromale cellen konden vervolgens uitgroeien tot botcellen, vetcellen en andere stromale componenten om op die manier een zo natuurgetrouw mogelijke humane beenmergomgeving te creëren. Hierdoor kan de groei van patiënten materiaal veel beter bestudeerd worden. Daarnaast bleek het ook mogelijk om de stromale cellen genetisch te modificeren, waardoor het relatief eenvoudig is om de rol van specifieke factoren die door de stromale cellen geproduceerd worden in detail te kunnen onderzoeken. Hoewel het beenmerg in het muismodel nog steeds niet helemaal precies zo functioneert als bij de mens, levert dit verbeterde model al wel mogelijkheden om nieuwe behandelmethoden te testen tegen leukemie, waarvan een aantal in het proefschrift van Carretta beschreven staan.

Marco Caretta (1985) studeerde Biologie aan de universiteit van Parma. Hij voerde zijn onderzoek uit binnen de afdeling Experimentele Hematologie. Het onderzoek past binnen onderzoeksprogramma SALL (Stem cells, Aging, Leukemia and Lymphoma) van onderzoeksinistuut CRGG. Het onderzoek werd gefinancierd door het Marie Curie Eurocancer StamCell Training network. Caretta is nu werkzaam als postdoctoraal onderzoeker bij het Herlev Hospital in Denemarken. De titel van zijn proefschrift luidt Modeling of MLL-AF9-rearranged pediatric leukemia.

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/279c30a5-e794-402b-8f06-96834c285173