Driving slow motorised vehicles with visual impairment
| Promotie: | Mw. C. (Christina) Cordes |
| Wanneer: | 29 oktober 2018 |
| Aanvang: | 14:30 |
| Promotors: | prof. dr. W.H. Brouwer, K.A. (Karel) Brookhuis |
| Copromotors: | prof. dr. J.H.C. (Joost) Heutink, dr. B.J.M. (Bart) Melis-Dankers |
| Waar: | Academiegebouw RUG |
| Faculteit: | Gedrags- en Maatschappijwetenschappen |
Meer verkeersdeelname in scootmobiel mogelijk voor visueel beperkten
Zelfstandige mobiliteit is heel belangrijk voor de maatschappelijke participatie. Veel mensen met visuele aandoeningen zijn aangewezen op het gebruik van langzaam gemotoriseerde voertuigen. Dat zijn onder meer brom- of scootmobielen met een maximale snelheid van 45km/h. Voor het gebruik van deze voertuigen bestaan formeel geen visuele eisen. Maar wanneer is het gebruik van zo’n voertuig nog veilig en verantwoord als je slecht ziet?
Promovendus Christina Cordes onderzocht de visuele en cognitieve factoren die de veilige en verantwoorde deelname in brommobielen en scootmobielen beïnvloeden. Hiervoor hebben zowel goedziende als slechtziende personen aan verschillende experimenten deelgenomen. De laatstgenoemde groep had een zeer lage gezichtsscherpte (vanaf 0,01) en/of gezichtsvelduitval. De rijprestatie werd onderzocht door middel van een rit in een echte scootmobiel en een aantal ritten in een scootmobiel- en brommobielrijsimulator. Tevens werd een neuropsychologische testbatterij afgenomen.
Verreweg de meeste deelnemers leerden in korte tijd te leren voldoende veilig en verantwoord te rijden in een langzaam gemotoriseerd voertuig. Visueel beperkte deelnemers werden weliswaar slechter beoordeeld op de scootmobielrit dan goedziende, maar ze presteerden voldoende om veilig aan het verkeer deel te nemen. Deelnemers met gezichtsvelduitval bleken meer moeite in het verkeer te hebben dan mensen met een lage gezichtsscherpte.
Uit de rijsimulatortaken kwam verder naar voren dat kleine obstakels met een laag contrast het grootste risico op botsing te vormden voor slechtziende bestuurders. Er kan dus geconcludeerd worden dat slechtziende mensen zeker niet zondermeer een gevaar op de weg zijn. Wel is individueel advies geïndiceerd, vooral bij mensen met gezichtsvelduitval. Mensen kan gericht geleerd worden te compenseren voor hun slechtziendheid om zo veilig en verantwoord aan te verkeer deel te nemen, ondanks hun beperking.