Promotie mw. G. Moiset Coll: Molecular basis of membrane stability and dynamics

Promotie: mw. G. Moiset Coll

Proefschrift: Molecular basis of membrane stability and dynamics

Promotor(s): prof.dr. B. Poolman

Faculteit: Wiskunde en Natuurwetenschappen

Interacties tussen celmembranen en onder meer antimicrobiële middelen

Het proefschrift van Gemma Moiset Call behandelt vier thema’s die gecentreerd zijn rond de interacties tussen celmembranen en andere biologische moleculen, waaronder antimicrobiële middelen, suikers, kanalen en transporters.

Hoofdstukken 2-4 beschrijven studies naar het werkingsmechanisme van antimicrobiële peptiden. Moiset concentreerde zich op twee korte peptiden, de cyclische BPC194 en zijn lineaire analoog BPC193. Hoewel ze dezelfde aminozuursequentie hebben, is slechts het cyclische peptide in staat microbiële cellen te doden. Met behulp van een combinatie van op fluorescentie-gebaseerde technieken en moleculaire dynamicasimulaties , was zij in staat om stadia in porievorming en membraanfusie zichtbaar te maken.

In hoofdstuk 5 beschrijft Moiset de synthese van een DNA-peptidehybride, die werd ontworpen om de oligomerisatie van een membraankanaal met behulp van complementaire DNA-strengen of een G-quadruplex motief te moduleren. In beide gevallen heeft het kanaal een voorkeur voor een specifieke oligomere vorm van een vaste grootte.

In hoofdstuk 6 onderzocht Moiset de effecten van koolhydraten op de membraanorganisatie. Ze combineerde fluorescentiemicroscopie met moleculaire dynamische simulaties en ontdekte dat alleen de niet-reducerende koolhydraten, sucrose en trehalose, een effect hebben op lipid-raftorganisatie. Deze twee disachariden worden gesynthetiseerd door verschillende organismen om te overleven in extreme uitdroging omstandigheden.

In hoofdstuk 7 bestudeerde Moiset de lokalisatie, oligomerisatie en dynamiek van verschillende plasmamembraan-aminozuurtransporters van Saccharomyces cerevisiae. De verdeling van deze eiwitten in het membraan is niet homogeen. Moisets hypothese is dat de reden van deze niet-homogene verdeling de extreem trage diffusie zou kunnen zijn die zij mat voor die eiwitten, samen met het feit dat zij in zo kleine hoeveelheden voorkomen.