Integrating ecosystem services into coastal and marine governance

Ecosysteemdienst-denken in Chinees kust- en zeebeheer

Onze omgeving levert de mensheid een groot aantal ‘diensten’, voedsel, drinkwater, maar bijvoorbeeld ook recreatie. Wereldwijd wordt een analyse van deze baten samengebracht in het zogenaamde Ecosysteemdienst (ES)-denken voor het omgaan met complexe ecologische beheersproblemen. Ruiqian Li onderzocht de mate waarin ES-denken is geïntegreerd in kust- en zeebeheer in China en hoe dit kan bijdragen aan het nemen van beheersmatige beslissingen. Li maakte hiervoor gebruik van een case study-analyse op verschillende schaalniveaus: lokaal, regionaal en nationaal.

Li concludeert dat er bij het beleid tot op zekere hoogte rekening wordt gehouden met ecosysteemdiensten, waarbij de afhankelijkheid van mensen van kust- en zee-ecosystemen op verschillende manieren wordt erkend. Enkele fundamentele ecosysteemdiensten en relevante directe gevolgen zijn impliciet. Hierdoor moeten alle mogelijke ecosysteemdiensten breed getypeerd worden, en moeten onderlinge relaties tussen ecosysteemdiensten worden verklaard. Uit haar analyse blijkt ook dat het in de Chinese praktijk ontbreekt aan bewijzen als het gaat om het ontwikkelen van institutionele oplossingen voor ecologische problemen op een passende geografische schaal. Om meer capaciteit te creëren voor complexe ES-problemen, zijn voor kust- en zeebeheer institutionele aanpassingen en samenwerking nodig om ecologische entiteit en verschillende geografieën te integreren. In China neemt de invloed van de waardering en het gebruik van ecosysteemdiensten op het strategische beleidsniveau toe, maar binnen organisaties is de acceptatie hiervan beperkt. Dit wijst erop dat er meer inzet nodig is om het concept van ecosysteemdiensten toe te lichten, het leren en communiceren van kennis te verbeteren, en de betrouwbaarheid van de waardering te vergroten. Ten slotte blijkt uit dit onderzoek duidelijk dat institutionele regels de integratie van ecosysteemdiensten aanzienlijk kunnen beïnvloeden. Het Chinese beleid legt de nadruk op regulatieve ondersteuning voor het faciliteren van economische prikkels als manier om ecosysteemdiensten toe te kennen. Echter, onder de vereiste voorschriften zou een grotere mate van vrijwillige onderhandelingen en uitwisselingen tussen actoren moeten worden gestimuleerd.

Ruiqian Li (Shandong, China) verrichtte haar onderzoek bij de afdeling planologie van de Faculteit Ruimtelijke Wetenschappen dat werd gefinancierd met een beurs van het Chinese Scholarship Council (CSC). Het promotieonderzoek maakt deel uit van het onderzoeksprogramma van de onderzoekschool Urban and Regional Studies Institute (URSI)

Proefschrift: http://hdl.handle.net/11370/cad7402d-4a01-42b3-9858-0ca7491ac846